W kwietniu 2011 roku do standardu opieki okołoporodowej wprowadzono wiele zmian. Jedną z nich jest dwprowadzenie planu opieki prenatalnej oraz planu porodu.
Założenia są takie – plan opieki prenatalnej to dokument, które pozwala przyszłej mamie i osobie prowadzącej ciążę ( może to być lekarz ginekolog, może to być także wykwalifikowana położna) omówić wszelkie kwestie związane z opieką medyczną nad przyszłą mamą. Plan taki zawiera m.in. spis badań i zabiegów, jakie czekają ciężarną oraz wskazanie czasu ich wykonywania. Ważne – plan opieki prenatalnej sporządza lekarz lub położna, konsultując się – co oczywiste – z przyszłą mamą.
Plan porodu to dokument medyczny, który ma na celu poznanie oczekiwań ciężarnej wobec porodu. Plan porodu pozwala przyszłej mamie na zakomunikowanie, jakie są jej oczekiwania wobec porodu – m.in. w jakiej pozycji chce rodzić, czy chce być znieczulona, czy decyduje się na poród rodzinny, czy chce mieć przeprowadzony zabieg nacinania krocza etc. Plan porodu nie ma jednej formy – gotowego urzędniczego formularza, więc każda mama listę swoich oczekiwań spisuje samodzielnie. Plan porodu zabierasz ze sobą do szpitala.
Założenia związane z powstaniem planu porodu były szczytne – plan miał bowiem pomóc ciężarnej przejść przez poród w jak najbardziej komfortowych warunkach, zgodnie z własnymi oczekiwaniami i wyobrażeniami. Aby jednak mogło tak być, w polskiej służbie zdrowia ( m.in. w kwestii wyposażenia szpitali) musi się jeszcze wiele zmienić. Dlatego, aby uniknąć rozczarowania w tak ważnym życiowym momencie, jakim jest poród, warto skonsultować przygotowany wcześniej plan porodu ze szpitalem.
Warto też mieć na uwadze, że nie da się przewidzieć porodu w 100%. Poród to sytuacja dynamiczna i fizjologia może szybko zmienić się w patologię. Gdy tak się dzieje, wtedy trzeba działać szybko. I o spełnianiu życzeń i oczekiwań zwykle nie może być mowy.